Introductie
Op dit moment wordt er bij de school van El Alfarcito in de Andes een atletiekbaan gebouwd. Verschillende mensen reageerden verbaasd op de keuze voor dit project en we kunnen ons daar wel wat bij voorstellen. Een atletiekbaan is misschien niet het eerste waar je aan denkt bij armoedebestrijding. Pas als je begrijpt hoe de kinderen daar leven kom je er achter hoe belangrijk die baan eigenlijk is.
Armoede niet alleen geldgebrek
Het eerste belangrijke punt is dat armoede niet alleen te maken heeft met weinig eten en geld. ‘Arm zijn’ heeft ook een heel grote invloed op hoe mensen zich voelen en hoe ze over zichzelf denken. Bijna alle mensen in de bergen hebben last van een lage eigenwaarde. Ze schamen zich voor hun gebrek aan opleiding, hun accent, hun armoedige kleding enzovoorts. Als je met ze praat merk je duidelijk dat ze heel verlegen zijn; ze praten zacht, kijken je vaak niet recht aan en vinden het moeilijk om initiatieven te nemen en om voor zichzelf op te komen.
Hoe?
Uitblinken zonder woorden
De meeste mensen in de bergen leven van het hoeden van geiten en schapen. Kinderen zijn van jongs af aan gewend om lange afstanden door de bergen te lopen met hun kuddes. Dit is werk dat weinig aanzien heeft maar het geeft je wel een heel goede conditie. Het is belangrijk dat deze kinderen kunnen sporten omdat dat ze iets geeft waarin ze kunnen uitblinken. Zeker voor deze kinderen, die zo’n moeite hebben om zich met woorden uit te drukken, is dit essentieel.
Ontmoetingsplaats zorgt voor meer samenwerking
De atletiekbaan wordt ook een ontmoetingsplaats. Mensen wonen in de bergen heel ver uit elkaar (sommigen moeten een paar uur lopen om bij hun buren te komen) en hadden tot een paar jaar terug nauwelijks contact met elkaar. Door het bouwen van de school hebben ze leren samenwerken en nu beginnen ze elkaar steeds meer te steunen. Bijvoorbeeld door hun producten samen op de markt te brengen en zo een betere prijs te kunnen vragen. Omdat er op de atletiekbaan wedstrijden georganiseerd zullen worden voor de verschillende dorpen, zal deze op een belangrijke manier bijdragen aan beter onderling contact en verdere samenwerking stimuleren.
Resultaten
Enige plek om te ontspannen
Tot slot is het voor Nederlandse kinderen met een playstation, computer, verschillende sportclubs, televisie, speelgoed, muziekles enzovoorts heel moeilijk voor te stellen hoe de kinderen in de Andes leven. Voor hen lijkt daarom een atletiekbaan wellicht een overdreven luxe. Maar…de kinderen in El Alfarcito hebben echt NIETS! Elk kind heeft een kluisje van ongeveer 30 bij 50 centimeter om de kleren in op te bergen en dat is het! Ze hebben geen speelgoed of apparaten. Hun leven bestaat uit werken in de school (schoonmaken, de moestuin bijhouden en de dieren verzorgen), lessen volgen, huiswerk maken en…. sport. Het voetbalveld, en straks hopelijk ook de atletiekbaan, is de enige plek waar ze zich als kinderen kunnen vermaken en even kunnen ontspannen. Ook om die reden dus heel erg belangrijk.